να σηκωθούμε όλοι από τις καρέκλες και τα γραφεία και τους καναπέδες μας, να στείλουμε βοήθεια με κάθε μέσο, με κάθε κόστος στους κατοίκους που έχασαν τα σπίτια, τα κτήματα, τα ρούχα, το μέλλον τους.
Να στείλουμε τρόφιμα, νερό, σεντόνια, μαξιλάρια, ρούχα.
Να τους δείξουμε πως δεν είναι μόνοι. Πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι.
Και μετά...
Να τα φτιάξουμε πάλι όπως ήταν. Να τα παρατήσουμε όλα και να τρέξουμε στην Ελληνική ύπαιθρο να πάρουμε όλοι τα φτυάρια και τις αξίνες. Να φυτέψουμε πάλι τη γη μας, τα βουνά μας..
Στην ανάγκη, να μην πάει κανένας να ψηφίσει.
Δεν χρειάζεται να ρίξουμε ένα χαρτί στην κάλπη. Χρειάζεται να φυτέψουμε δέντρα και σπόρους, χρειάζεται να χτίσουμε τις πέτρινες καλύβες των χωρικών, χρειάζεται να γεμίσει πάλι ο Μεσσηνιακός κάμπος με ελιές
Χριστέ μου, δε γίνεται να μείνουμε πάλι αμέτοχοι.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ!!!
2 σχόλια:
Επαναλαμβάνομαι αλλά.. Χρησιμοποίησε την ψήφο σου, μην την πετάξεις. Τους δίνεις την ευκαιρία να ξανακάνουν τα ίδια.Η αποχή δεν τους ενοχλεί!
Το σημαντικό είναι όσα κάηκαν να μη γίνουν οικόπεδα!Δεν μπορούν να αναδασωθούν όλες οι περιοχές, όμως μπορούν να κάνουν τον κύκλο τους και να ξαναγίνουν σχεδόν όπως ήταν μετά από 50 χρόνια. Είναι πολλά για μας, αλλά όχι για τους επόμενους...
Αυτό είναι που φοβάμαι...
Πως η επόμενη μέρα θα γίνει όπως ήταν...
Δυστυχώς δεν μας κέρδισε η φωτιά, αλλά τα αίτια της φωτιάς. Ότι συμβαίνει γύρω μας πιστεύω πως είναι το τίμημα των πράξεων μας, της απερισκεψίας μας, της βολεψιμότητας μας της μανιακής προσκολησής μας σε αυτό που πλασσάρουν σε αυτόν τον σιχαμένο κόσμο!
Η αρχή πρέπει να γίνει από βαθύτερη συνείδειση!
Nice to meet you!
Δημοσίευση σχολίου