Στο ρεπό μου

Σηκώθηκα στις 11:30, πίνω το καφεδάκι μου και βλέπω τα περιστέρια να τσιμολογούν το ρύζι που τους έχω πετάξει στο μπαλκόνι μου..
Αυτή την εβδομάδα, δε θα την καταλάβω καθόλου. Τη Δευτέρα δεν μπορούσα να πάω στη δουλειά γιατί δεν είχε λεωφορεία και το ραδιο-ταξί δεν μπορούσε να έρθει να με πάρει από το στενό που μένω. Σήμερα και αύριο έχω ρεπό...το Σαββατοκύριακο είναι λίγο ζόρι, αλλά 5 θα έχω τελειώσει!
Άντε, να φύγει κι ο Φλεβάρης, να έρθει δηλαδή τέλος του μηνός να πληρωθώ, γιατί πάλι κοντεύω να μείνω πανί με πανί.. Πώς τα καταφέρνω;;;

και μόλις έγινε σεισμός!!!

Χιόνι!!!

Στα ζεστά, μέσα στο σπίτι, κάθομαι μπροστά στο παράθυρο με την κουρτίνα τραβηγμένη και κοιτάζω έξω τις άσπρες νιφάδες να στροφιλίζονται σε μια υπόκωφη μουσική στον αρχαιότερο των χορών...
Κάποτε, όταν ήμουν ακόμη παιδί και ενθουσιαζόμουν με το παραμικρό, περίμενα κάθε χρόνο το χειμώνα, όχι για να πάρω τα χριστουγιεννιάτικα δώρα, αλλά για να ξυπνήσω ένα πρωί και να δω τον κόσμο μου καλυμένο με χιόνι.
Τα αγγελάκια παίζουν μαξιλαροπόλεμο και η μητέρα φύση, υπομονετική όπως πάντα, τα αφήνει να γεμίσουν τα πάντα με λευκά απαλά πούπουλα...

Γειά σας, γειά σας!!

Επέστρεψα!!
Μετά από κάποιους μήνες που δεν μπορούσα να συνδεθώ, επιτέλους γράφω στο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο!!!!!
Μόλις πριν λίγο ήμουν στο e-bay και χάζευα στα καταστήματα για γυναικεία ρούχα και παπούτσια μπας και πάρω κανένα φορεματάκι, έτσι δώρο για τα γεννέθλιά μου που πλησιάζουν.
Αχ....τι το ήθελα!!
Πέτυχα ένα μαγαζί από Αμερική που έχει εκπλκτικά φορέματα και παπούτσια για όλες τις ώρες και σε απίθανες τιμές!!
Το μόνο που σκέφτομαι από εκείνη την ώρα είναι πόσα θα πάρω και το βασικότερο πού στην ευχή θα τα χωρέσω;;;
Μάλλον θα πρέπει να δώσω τίποτε από τα παλιά μου... Ποιά όμως;;

Βασανισμένη καταναλώτρια(!!!!)