και μη χειρότερα

Αυτές οι τελευταίες δυο βδομάδες που πέρασαν, ήταν φριχτά απαίσιες και απαίσια φριχτές.
Κατ' αρχάς χτύπησε με τη μηχανή ο αρραβωνιαστικός μου και περάσαμε τέσσερις μέρες (και τρεις νύχτες) στο νοσοκομείο, βρόμικοι, άυπνοι -λόγω των συγχορδιών από ροχαλητά που εντελώς άμουσα εξέπνεαν οι τρεις γέροι που ήταν στο θάλαμο- και με πόνους ο Α. /με κάλους στα πόδια γώ αφού πηγαινοερχόμουν συνεχώς προκειμένου να απαλύνω λίγο τη διαμονή του.
Τελικά ήρθε σπίτι, όπου και υποχρεωτικά θα παραμείνει για δύο μήνες.
Είπαμε να πάμε στο ΙΚΑ να τακτοποιήσουμε τα χαρτιά για την άδεια και το επίδομα ασθενείας. Αποτέλεσμα: τρεις ημέρες συνεχόμενες προς και από το ΙΚΑ εργοδότη - ασφαλισμένου και ακόμη δεν έχουμε τελειώσει...
Φυσικά η ατυχία δεν έμεινε σε αυτά..
Τη Δευτέρα που μας πέρασε μια συνέδελφος ήρθε άρρωστη στη δουλειά και από την Τετάρτη είμαι χάλια με πυρετό, συνάχι και μια γενικότερη αδυναμία. Συγκεκριμένα νιώθω τα κόκκαλά μου να πονάνε σαν να τα έχει συμπιέσει, ξέρω 'γω, μάρμαρο..

Ένα έχω να δηλώσω πάντως μετά από αυτά:
Είναι αλήθεια το ρητό "ενός κακού μύρια έπονται"

Ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω

...και ακόμη ενθουσιάζομαι ανακαλύπτοντας καινούρια πράγματα. Ακόμη γελάω μέχρι δακρύων και κλαίω μέχρι να με πιάσουν τα γέλια.
Η ζωή μου μέχρι σήμερα με έχει διδάξει αυτές τις βασικές αλήθειες:
1. Να εκτιμώ τη ρουτίνα, σημαίνει πως έχω καθημερινότητα στην οποία μπορώ να βασίζομαι(έστω κι αν ώρες ώρες γίνεται βαρετή).
2. Να σέβομαι τη μοίρα (μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα ελέγξεις), αλλά να κυνηγώ πάντα τα σύννεφά μου και να μάχομαι τους ανεμόμυλους.
3. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που να μπορεώ να βασιστώ επάνω τους όταν τα πράγματα πάνε στραβά. Οι φίλοι είναι αυτοί στους οποίους θα κλαφτώ και θα μου κρατήσουν το χέρι, αλλά το βράδυ μόνη μου θα πρέπει να ξυπνήσω από τους εφιάλτες.
4. Να υπερασπίζομαι τις πεποιθήσεις μου αλλά να σέβομαι και τις απόψεις των άλλων (κάποια στιγμή μπορεί να τις απορροφήσω).
5. Να είμαι πάντα σε επαφή με το παιδί μέσα μου. Μόνο έτσι μπορώ να αντέξω τη βαρβαρότητα των ενηλίκων και τη ματαιότητα των πράξεών τους.

Ευτυχώς είμαι ακόμη παιδί και παίζω με Lego και Playmobil. Διαβάζω μυθιστορήματα και παραμύθια με δράκους και νεράιδες. Ξεκαρδίζομαι με τα cartoons και μπορώ ακόμη να χάνομαι στο δικό μου φανταστικό κόσμο των χρωμάτων μέσα από τις ακουαρέλες μου.
Ευτυχώς...