"Εγώ πού βρίσκομαι και δε σε θωρώ;
Ένα διάδρομο κοιτάω κι αντικρύζω το κενό.
Υπάρχει άραγε εκεί, ή
η μόνη αλήθεια είναι πικρή;
Δεν θέλω να ρωτάω, φοβάμαι τη μοναξιά
Στο διάδρομο όσο με πειράζει το κενό,
άλλο τόσο με πειράζει
να μη βλέπω ανθρώπους που αγαπώ."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
μη φοβάσαι τη μοναξιά...
όλοι κατά βάθος είμαστε μόνοι μας και βιώνουμε τη μοναξιά...
στιγμές είναι αυτές που ζούμε...
στιγμές ευτυχίας και στιγμές δυστυχίας και στιγμές μοναξιάς...
μου αρέσει η μοναξιά! μόνο όταν νιώθω μόνη αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου και έτσι τον αξιοποιώ...
Οι άνθρωποι, που αγαπάμε είναι το παν...
Ήρθα να σε γνωρίσω καλύτερα!
:-)
Δημοσίευση σχολίου